Dit is misschien wel een van mijn meest gebruikte zinnen in mijn lessen. Onwijs veel mensen geven hun “aan de lijn trekkende “ hond een ruk (je) terug in de hoop dat deze dan snapt dat hij/zij moet stoppen met trekken. Maar dit gebeurt dus echt nooit…. Soms stopt het getrek heel even door schrikreactie van de hond, maar even daarna of misschien in de volgende wandeling begint de hond gewoon opnieuw. Het is dus geen blijvende oplossing, de hond leert er niets van en veel te vaak zie ik een eigenaar uit frustratie reageren en daardoor ook echt veel té hard doen. Of het welbekende sliplijntje hoog in de hals. Ik zou ook niet trekken als ik dat omhad, want het is echt oncomfortabel! Zodra er dan een tuig omgaat of zelf een "gewone" halsband trekt de hond weer als nooit te voren omdat ze niet leren ontspannen en met contact mee te lopen. Of nog erger, een hond die uitvalt of niet naar “hier” luistert aan een flexlijn* (uitrolriem) en als hij dan moet komen, die hele flexlijn met grote halen “binnenhalen”. Als ik er iets van zeg krijg ik vaak als antwoord: Ja hij doet het toch echt zelf… Sjongejonge.. dat vindt ik toch zo’n dooddoener! Denk je nou echt dat jij er wél zonder oefenen vanaf komt? Dat jouw hond geboren is met de magische kracht om netjes aan de lijn te kunnen lopen? Nee natuurlijk niet! Dit moet je hem/haar leren! Ik mag toch hopen dat jij als mens over iets meer cognitief vermogen beschikt dan je hond, en dat jij dus gewoon kunt bedenken: Ik ga stoppen met terug trekken. En dan, moet je dan maar als een kip zonder kop achter je hond aan blijven lopen? Nee dat ook niet. Vanaf daar kan ik je leren hoe je met aandacht voor elkaar gaat wandelen. Ik kan jou leren hoe jij je hond moet sturen, zodat samen wandelen gezellig en fijn wordt. Geen getrek en gesjor meer aan de lijn, maar ontspanning en contact. De lijn is niet bedoelt als communicatie middel, maar als veiligheid en omdat honden nou eenmaal aangelijnd dienen te zijn in Nederland, met uitzondering van de losloopgebieden. Heel veel eigenaren lopen met continu spanning op de lijn, waardoor de hond steeds een signaal krijgt: er is iets, er is iets. Wanneer de hond dan uitvalt naar bijvoorbeeld een andere hond of persoon, zeggen mensen vaak: zo dat kwam uit het niets! Maar dat is niet zo, want ze zijn zelf al de hele tijd de hond op scherp aan het zetten door spanning op de lijn te houden. Betrap jij jezelf hierop? Probeer dan eens je handen in je zakken te houden, met riem en al, dan kún je niet meer terugtrekken en zul je wel moeten oefenen op contact opbouwen. Lukt het niet? Stuur me een berichtje, dan gaan we samen aan de slag op weg naar meer ontspanning en contact tijdens de wandelingen!

Hallo en welkom bij deze nieuwe blog! Vandaag gaat het over mijn werkwijze en de methode die ik inzet om jou en je hond zo goed mogelijk te begeleiden. Mijn grootste kracht is dat ik altijd “Zwitserland” ben. Ik ben niet voor of tegen castratie/sterilisatie, ik ben niet voor of tegen een antitrek hulpmiddel, ik ben niet voor of tegen het corrigeren van je hond, ik ben niet voor of tegen rauwe voeding, ik ben niet voor of tegen brokvoeding. Alles is afhankelijk van: welke hond heb ik voor me staan. En dat betekent niet alleen een ras, maar ook een karakter, hoe is de band tussen eigenaar en hond en waar liggen de behoeften van deze hond? Alle hierboven genoemde onderwerpen zijn ontzettend hond afhankelijk. Waar de ene hond echt baat kan hebben bij bijvoorbeeld een antihormoonchip (Suprelorin) is het voor de ander juist een heel slecht idee! Waar de ene hond geweldig gaat op de brokjes van de supermarkt, krijgt de andere hond al jeuk als hij er alleen maar aan ruikt! Een antitrek hulpmiddel? Dat kan prima werken, als je het op de juiste manier inzet: als hulpmiddel in je training! Een correctie uitdelen? Prima, als de timing goed is en je niet fysiek wordt en te allen tijde eerlijk blijft naar je hond.